Welkom bij de vierde editie van de Tour of Alaska. Ook dit jaar weer een enerverende strijd tussen 132 renners met beklimmingen, sprints en een tijdrit. Met de tijdrit beginnen de renners dit jaar. De tijdrit is zelf niet veranderd en dat betekent elf kilometer stoempen op de pedalen. Vorig jaar pakte Tom Bohli de winst in 12.57. Kan het nog sneller?
Renners ‘6’
De koers begint met de Canadees kampioen tijdrijden en meteen een favoriet voor de winst vandaag: Svein Tuft. Veertig jaar inmiddels, maar op een goede dag nog steeds een kandidaat voor een tijdrit zege. Vorig jaar werd hij twaalfde en dat was iets teleurstellend. Dit jaar is hij sneller en met 13:19 zet hij een goede tijd neer, maar waarschijnlijk niet de winst. Als derde is Cameron Piper, die met 13:41 de tweede tijd neerzet. De tijd van Tuft zal wel even blijven staan, want in deze groep zitten geen grote tijdritkanonnen. Ook Lars Petter Nordhaug heeft zijn vorm nog niet te pakken en rijdt 15:02. Proloogrijder Danny van Poppel probeert het wel, maar het is net wat te lang voor hem. Hij is wel de vierde man onder de 14 minuten met 13:45. Alexey Vermeulen lukt het niet om onder de veertien minuten te rijden. Waarschijnlijk heeft hij teveel aandacht voor de vliegtuigen op Merril Field. Hoewel geen tijdrijder, toch aandacht voor Michael Woods, die toch een van de outsiders genoemd mag worden. Hij rijdt ruim 20 seconden sneller dan vorig jaar, maar met 14:29 verlies je toch al heel wat. Dan een outsider voor de winst vandaag met Miles Scotson. Als baanrenner gaat het eerste gedeelte wel goed, maar in het tweede gedeelte zie je hem wat schokschouderen. Hij komt net niet aan de tijd van Tuft met 13:22. Als laatste van het blok is Emile Jean, de Canadees van Silber. Hij rijdt met 14:42 niet al te best. De top vijf na 22 renners:
Svein Tuft 13.19
Miles Scotson 13.22
Cameron Piper 13.41
Danny van Poppel 13.45
Jhonatan Narvaez 13.50
Renners ‘5’
Marc-Antoine Soucy werd vorig jaar laatste met een tijd boven de 16 minuten. Dit jaar verbaast hij vriend en vijand en laat de klok stilstaan op 15.37, bijna een halve minuut sneller. Nog steeds niet snel natuurlijk. Ook in deze serie veel snelle mannen, waarvoor 11 kilometer al aan de lange kant is. Pas weer bij Kaler Marshall wordt de klok stilgezet onder de 14 minuten, hoewel met een seconde. Mihkel Raim beleeft een topseizoen, maar tijdrijden is toch echt niet zijn specialiteit. Owain Doull is ook zo’n baanrenner en kan het aardig lang volhouden. Hij nestelt zich tussen Scotson en Piper met 13.29. Dan is de winnaar van 2015 aan de beurt en huidig tijdritkampioen van de Verenigde Staten, Joey Rosskopf aan de beurt. Hij wil dit jaar wel weer winnen, ook van zijn ploegmaat Tom Bohli en geeft alles. Vorig jaar zat het niet mee, maar nu is hij met 13.15 op dit moment de allersnelste, vier seconden sneller dan Tuft. Dat is nog niet sneller dan zijn tijd twee jaar geleden of die van Tom Bohli vorig jaar. De laatste van dit blok is Nigel Ellsay, de nummer twee van de Canadese kampioenschappen tijdrijden. Hij heeft een steady pace en aan de meet zien we dat hij met 13.10 de snelste is van allemaal. Op het laatst dus toch nog wat verschuivingen. De top 5 na 44 renners:
Nigel Ellsay 13.10
Joey Rosskopf 13.15
Svein Tuft 13.19
Miles Scotson 13.22
Owain Doull 13.29
Renners ‘4’
In deze vierde akte zien we Evan Huffman al snel. Hard rijden kan hij, maar echt tijdrijden is nog niet aan hem besteed. Toch zet hij met 13.39 een goede tijd neer. Oudgediende Francisco Mancebo is ook nog van de partij, maar tijdrijden was nooit zijn specialiteit. Hij komt net onder de vijftien minuten. Ian Garrison van Axeon rijdt een nette 13.52 en even later rijdt Bryan Coquard het startpodium af. Hij is niet zo gemotiveerd en raffelt de elf kilometer af. Lasse Norman Hansen is een allrounder en in dit veld waagt hij zijn kans. Hij zakt wat in op het laatst, maar met 13.35 mag hij tevreden zijn. Dan is het de beurt aan Jonathan Dibben, een van de favorieten. Maar Californië is Alaska niet. Hij krijgt problemen met zijn derailleur en rijdt dan rustig uit. Een tijd net boven de zestien minuten is zijn deel. Steven Lammertink heeft Dibben dan ook ingehaald, maar rijdt ook niet al te best met 14.21. Het lijkt wel alsof BMC zijn hele tijdrittrein heeft opgesteld, want ook Silvan Dillier rijdt een hele sterke tijdrit. Daar komt hij de bocht in de heuvel al uit, de klok loopt nog onder de 13 minuten. 55, 56, 57, 58, 59; Net niet onder de dertien minuten, maar met 13.00 de snelste tijd en maar drie seconden langzamer dan zijn ploeggenoot Tom Bohli vorig jaar. Alexander Cowan sluit het blok af met 13:50. De top vijf na 66 renners:
Silvan Dillier 13.00
Nigel Ellsay 13.10
Joey Rosskopf 13.15
Svein Tuft 13.19
Miles Scotson 13.22
Renners ‘3’
Eerste renner van belang in deze serie is Adam De Vos, die de tijdrit in de Joe Martin Stage Race won. Niet van het niveau van de Tour of Alaska, maar versloeg toch enkele namen in het Amerikaanse continentale circuit. Hij komt met 13.25 niet in de voorlopige top vijf, maar mag tevreden zijn. Even later is Taylor Eisenhart aan de beurt. Hij is aan een gedegen seizoen bezig, en rijdt hier met 13.17 naar de voorlopig vierde tijd. Mads Pedersen van Trek weet ook ruim onder de veertien minuten te rijden met 13.46, maar zijn blik verraadt dat hij meer verwachtte. Dan nog de Ier Ryan Mullen, die zich elk jaar verder ontwikkelt. Al twee keer pakte hij de Ierse tijdrittitel en nu wil hij een overwinning tegen ander nationaliteiten. De meeste wegen zijn lang en vlak, maar de twee heuveltjes doen hem de das om en hij eindigt met 13.12 op de voorlopig derde plek. Dan komt BMC weer binnen met Brent Bookwalter, die de nare smaak van vorig jaar wil wegwerken. Hij is altijd constant in de tijdrit en dat laat hij hier ook weer zien. Met 13.30 mag hij tevreden zijn. De top vijf na 88 renners:
Silvan Dillier 13.00
Nigel Ellsay 13.10
Ryan Mullen 13.12
Joey Rosskopf 13.15
Taylor Eisenhart 13.17
Renners ‘2’
Charles-Etienne Chretien rijdt onder de veertien minuten en bevestigt zijn talent. Canadees kampioen op de weg Matteo Dal-Cin rijdt ook stukken beter dan vorig jaar, toen hij maar vijf renner achter zich wist te houden. Met 14.58 is hij bijna een minuut sneller. Israëlisch kampioen op de weg Roy Goldstein is de beste van zijn ploeg tot nu toe met 14.19. Voormalig Amerikaans kampioen Gregory Daniel heeft wel eens betere tijden gekend en komt met moeite onder de 14.30. Schaduwkopman bij Sky Ian Boswell moet het niet van zijn tijdrit hebben, maar rijdt desondanks toch een sterke 13.54. Eritrees Kampioen tijdrijden Debesay doet er nog een schepje bovenop en met 13.48 is hij tevreden. Dan het team van BMC met de winnaar van vorig jaar Tom Bohli. Dit jaar gaat het iets minder en dat blijkt ook, hij zakt in elkaar en op de stukjes bergop komt hij niet echt vooruit. Natuurlijk is 13.34 nog steeds geen slechte tijd, maar hij was vorig jaar 37 seconden sneller. De top vijf is niet veranderd na 110 renners:
Silvan Dillier 13.00
Nigel Ellsay 13.10
Ryan Mullen 13.12
Joey Rosskopf 13.15
Taylor Eisenhart 13.17
Renners ‘1’
Het laatste blok met de kopmannen van de verschillende ploegen. Beginnend met de verrassing van vorig jaar Hugo Houle. Hij gaat vol in de tijdrit, want hij wil dat tricot nog wel een keer. Met 13.25 is hij 20 seconden sneller dan vorig jaar, maar de trui zit er dit jaar niet in. Chad Haga rijdt een nette 13.38. Dan de hoop van Rally Cycling met Rob Britton. Al twee jaar op rij zesde, maar dit jaar zakt hij een paar plaatsjes. Hij rijdt 13.28. Het tijdritniveau is bijzonder hoog dit jaar. Robin Carpenter is geen tijdritgigant en probeert de schade beperkt te houden. Hij kom net boven de veertien minuten uit. Dan is Neilson Powless aan de beurt. De nummer drie van de Amerikaanse tijdritkampioenschappen lijkt wat moeite te hebben om de pedalen rond te draaien, maar doet het met 13.44 niet slecht, maar hij had er meer van verwacht. Jaime Roson heeft het niet zo op tijdritten, maar met de twee lange beklimmingen, doet hij er alles aan. Hij komt tegelijk met Hivert over de streep en mag met 14.10 zeker tevreden zijn. Amerikaans kampioen op de weg gaat zijn slag slaan in de bergen, want met 14.47 kan hij veel ambities al weggooien. Tao Geoghegan Hart daarentegen, kopman bij Sky, rijdt dezelfde tijd als zijn ploegmaat Owain Doull en blijkt een goede vorm te hebben; 13.29. Met nog vijf renners te gaan is de top vijf nog ongewijzigd. Clement komt door in 13.33, Morton in 14.13, wat goed voor hem is. Winnaar van editie 2015 Joe Dombrowski kan zijn ambities de ijskast in gooien, want met 14.59 kom je al veel te kort. BMC’er Tejay Van Garderen doet niet mee aan de hele hoge verwachtingen, hij is met 13.40 de langzaamste van het stel, maar nog steeds een goede tijd. Als laatste komt Ryan Roth, de winnaar van vorig jaar, over de streep. Hij is in een stuk mindere vorm, getuige zijn 14.15, ruim een minuut langzamer dan vorig jaar. Dat betekent dat BMC voor het derde achtereenvolgende jaar de tijdritwinst pakt, maar nu met de Zwitser Silvan Dillier. Alle BMC’ers zitten bij de beste twintig. Canadees Nigel Ellsay wordt tweede, voor de Ier Ryan Mullen.
Etappeuitslag Etappe 1, Anchorage ITT, 11km
- Silvan Dillier (Zwi) BMC 13.00 (50,77 km/u)
- Nigel Ellsay (Can) Silber 0.10
- Ryan Mullen (Ier) Cannondale 0.12
- Joey Rosskopf (USA) BMC 0.15
- Taylor Eisenhart (USA) Holowesko 0.17
- Svein Tuft (Can) Canada 0.19
- Miles Scotson (Aus) BMC 0.22
- Adam De Vos (Can) Rally 0.25
- Hugo Houle (Can) Canada 0.25
- Rob Britton (Can) Rally 0.28
Silvan Dillier is natuurlijk de eerste leider in het algemeen klassement. De stand is hetzelfde als de etappeuitslag. Ook het puntenklassement is voor Dillier, maar die trui wordt morgen gedragen door Ellsay.
[b]Puntenklassement na Etappe 1, Anchorage ITT, 11km[/b]
- Silvan Dillier 10
- Nigel Ellsay 7
- Ryan Mullen 5
- Joey Rosskopf 3
- Taylor Eisenhart 2
- Svein Tuft 1
We zijn bijna vergeten dat de bergtrui ook uitgereikt zou worden. Enkele renners van mindere ploegen gingen hiervoor, Mark Christian van Aqua Blue heeft de 380 meter het snelste afgelegd en mag morgen in de bergtrui starten. Hij krijgt welgeteld één punt hiervoor.
[b]Bergklassement na Etappe 1, Anchorage ITT, 11km[/b]
- Mark Christian (GBr) Aqua Blue 1
Morgen de etappe naar de Hatcher Pass. Een korte etappe van 118 kilometer met 17 kilometer klimmen aan 4,1%, maar de laatste zes kilometer gaan gemiddeld aan 6,6%. Wie pakt hier seconden terug. Morgenochtend de uitgebreide voorbeschouwing.
Tour of Alaska 